Nowelizacja wprowadziła definicję, zgodnie z którą przez paliwo stałe należy rozumieć:

1. węgiel kamienny, brykiety, pelety zawierające, co najmniej 90% węgla kamiennego, muły węglowe oraz flotokoncentraty
2. paliwo stałe otrzymywane w procesie przeróbki termicznej węgla kamiennego w temperaturze powyżej 450°C.

Ustawodawca definiuje jako paliwo stałe węgiel kamienny oraz jego pochodne, pozostawiając poza zakresem regulacji m.in. węgiel brunatny oraz węgiel drzewny, powszechnie uznane za paliwa stałe. Przedmiotowa luka świadczy o niekonsekwencji działania prawodawcy już na wstępnym etapie tworzenia ram prawnych obrotu paliwami stałymi w Polsce (por. uwagi do ustawy).

Wymagania jakościowe po zmianie
Nowelizacja zakłada wprowadzenie wymagań jakościowych dla paliw stałych w celu zapewnienia ochrony środowiska, zdrowia ludzi oraz interesów konsumentów, według prawodawcy zagrożonych nieuczciwymi praktykami rynkowymi, stosowanymi przez sprzedawców węgla (zob. uzasadnienie do ustawy).

Ustawa stanowi upoważnienie dla ministra właściwego do spraw gospodarki do wydania trzech rozporządzeń, w sprawie:

1. wymagań jakościowych,
2. sposobu pobierania prób,
3. metod badania jakości paliw
   przy uwzględnieniu w szczególności stanu wiedzy technicznej lub metod określonych w odpowiednich normach.

Mimo, że ustawa weszła w życie 14 listopada 2014 r. dotychczas nie wydano żadnego z powyższych rozporządzeń, co oznacza że obrót paliwami stałymi odbywa się bez żadnych ograniczeń.

Wymagania jakościowe – jak jest?
W aktualnym stanie prawnym nie obowiązują przepisy, które regulowałyby dopuszczalną wartość parametrów paliw stałych. Obecnie podstawę oceny jakości np. węgla kamiennego stanowi certyfikat, sporządzany na zlecenie przez niezależne, akredytowane laboratorium. Certyfikat jest świadectwem badania jakości, z reguły w zakresie następujących parametrów:

- wartości opałowej Q_i^r
- zawartości popiołu A^r
- zawartości siarki S_t^r
- zawartość wilgoci całkowitej W_t^r
- zawartość części lotnych
- granulacji.

W kontekście powyższego można przypuszczać, iż minister właściwy do spraw gospodarki wskaże w rozporządzeniach dopuszczalne parametry jakości paliw stałych wprowadzanych do obrotu w Polsce, a także nada moc prawną zasadom poboru prób oraz metodom badania jakości paliw.

Dopuszczenie do obrotu a pochodzenie towaru
Ustawa zabrania wprowadzania do obrotu paliw stałych niespełniających wymagań jakościowych określonych w aktach wykonawczych, których brak. Z przyjętych przepisów wynika, że planowane rozporządzenia będą wiążące, zarówno dla podmiotów obracających krajowymi paliwami stałymi, jak również sprowadzanymi z terytorium państwa trzeciego.

Wyjątek od tej reguły stanowią paliwa stałe dopuszczone do obrotu w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, gdy spełniają wymagania unijne. Ustawa niestety nie wskazuje konkretnych przepisów Unii Europejskiej, co rodzi wątpliwość istnienia przedmiotowych norm.  Ten niekorzystny względem celu ustawy wyjątek, wprowadził kuchennymi drzwiami do obrotu w kraju paliwa stałe niespełniające polskich norm.

Niestety nowelizacja ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw z dnia 10 października 2014 r. nie zrewolucjonizowała hurtowego obrotu paliwami stałymi. Sektor wypracował zwyczaje i praktyki kupna/sprzedaży, zbliżone do zapowiadanych zmian i znacznie wyprzedził w tym zakresie ustawodawcę. Nowelizacja powinna natomiast pozytywnie wpłynąć na zabezpieczenie interesów odbiorców detalicznych, gdyż ograniczy ryzyko nabycia paliwa o parametrach poniżej normy.

W praktyce, wyznaczenie granic parametrów jakości może okazać się bardzo trudne. Wprowadzenie rygoru np. niskiej zawartości popiołu lub siarki może skutkować ograniczeniem obrotu w Polsce rodzimymi paliwami stałymi, co z pewnością nie było zamiarem prawodawcy.